W marcu swoją premierę miał trzeci tom w serii o Milenie i Dawidzie, którzy przeżywają swój pierwszy poważny kryzys… W prosty i ciekawy sposób autor, Per Nilsson, mówi o związkach, zaufaniu, zazdrości, rozstaniach i powrotach. Książka ma tytuł „Na zawsze Milena„. Serdecznie zapraszam na stronę wydawnictwa Zakamarki, gdzie można nie tylko przeczytać fragment, ale też zapoznać się z ciekawymi recenzjami.
Wreszcie pojawiła się długo oczekiwana nowość wydawnictwa Burda Książki: druga część cyklu o Charlie Lager, „Obca”. Powieść miała wczoraj swoją premierę, możemy o niej przeczytać m. in. na stronie kultowy.pl.
Bardzo ciekawą recenzję napisała Paulina Stoparek (zbrodniawbibliotece.pl), która pochyla się nad aspektem psychologicznym historii Franceski Mild i Charlie Lager. Pozwolę sobie zacytować fragmenty recenzji:
Bengtsdotter rozwija duchowość Charlie ze znawstwem godnym dobrego psychologa (autorka z zawodu jest nauczycielką psychologii). Najlepiej widać to na przykładzie stosunków Lager z pracownikami komendy, od których, jako idealistka, wymaga ambicji i szczerości. Niby proste wymagania względem przedstawicieli szczytu ewolucyjnego rozwoju,jednak tak w fikcji literackiej, jak i w rzeczywistości często okazuje się, że dla wielu i to jest za wiele, gdyż wygodniej im iść po najmniejszej linii oporu. Charlie to oczywiście wie, ale i tak nie umie powstrzymać się przed uprawianiem prywatnej donkiszoterii.
Jeszcze lepiej rozpisana jest postać Franceski. Jest ona znacznie młodszą od Lager, ale równoprawną względem policjantki bohaterką. Początkowo mamy wrażenie, że to Charlie z młodości. Ale odpowiedź nie jest tak prosta. Uformowany studiami terapeuta określiłby ją zapewne doskonałym przykładem zaburzeń osobowości. A przecież to pojęcie tyleż łatwoprzyszywalne, co pojemne. Bengtsdotter na szczęście nie przylepia młodej bohaterce łatek, nie ocenia, za to dogłębnie pochyla się nad jej psychiką, wyobcowaniem, nad jej jako rodzinnej czarnej owcy niekochaniem. I robi to tak dobrze, że mogę śmiało powiedzieć, że to czołówka skandynawskich postaci literackich pod względem psychologicznego rozpisania. Tak, oczywiście znam „Millennium” i Lisbeth Salander. I, tak, naprawdę uważam, że w przypadku Bengtsdotter możemy mówić o analogicznej jakości wżarcia się w umysł młodej kobiety, której życie nie oszczędzało.
Już mnie zżera ciekawość co do dalszych losów Charlie. Co zrobi z przytłaczającą wiedzą o swojej rodzinie? Co będzie z Johanem? Dużo pytań pozostaje bez odpowiedzi, otwierają się nowe wątki.
Miło się czyta pozytywne recenzje przetłumaczonych przez siebie książek. Chociaż nie jestem ich autorką, to jednak czuję się „współodpowiedzialna” za ich sukces lub porażkę…
Tu można przeczytać recenzję Marii Olechy-Lisieckiej w „Dzienniku Zachodnim”, a tu Olgi Kowalskiej z portalu Wielki Buk. Serdecznie polecam!
Dziś przeczytałam dwie recenzje „Placu zabaw”, powieści na pograniczu fantastyki i thrillera wydanej przez Wydawnictwo Czarne w kwietniu tego roku. Jedna z nich pojawiła się na Portalu Kryminalnym, druga na efantastyka.pl. Anna Tess Gołębiowska pisze w niej:
Jest w „Placu zabaw” dreszczyk adrenaliny. Jest wielowarstwowa tajemnica, a wraz z nią – układanka do ułożenia. I wreszcie są emocje – namiętność, strach, zakochanie, niepewność. Oraz najsilniejsza ze wszystkich: matczyna miłość. Poza wszystkim jest to opowieść o tym, do czego zdolna jest matka, kiedy ktoś zagraża jej dziecku. I na koniec, aby smak tego dania wybrzmiał jeszcze mocniej, historia została podlana sosem metafizyki i rozważań, co jest po drugiej stronie. Czym jest to, co widzimy, gdy serce staje?
Zachęcam!
Zazwyczaj po kilku tygodniach od opublikowania przetłumaczonej przeze mnie książki zaczynam szukać recenzji. Tym razem chciałam poczytać o tym, jak została przyjęta przez czytelników druga powieść Pera Nilssona opublikowana przez Wydawnictwo Zakamarki – „Inny niż wszyscy„. Rozczarowałam się, ponieważ większość autorów recenzji ograniczyło się do podsumowania swoich wrażeń w dwóch – trzech zdaniach. A przecież jest to książka wyjątkowa pod wieloma względami… Dostrzegł to Pan Czytacz, autor bloga „Co czytam Konstantemu i Matyldzie„, który w ciekawy sposób opisał swoje wrażenia i przemyślenia po lekturze „Innego…”. Szczerze polecam ten i inne wpisy na Pana blogu i dziękuję za miłe słowa 🙂
Dziś przypadkiem trafiłam na stronę qlturka.pl, na której znalazłam recenzję dwóch zakamarkowych książek – Zakochałem się w Milenie i Wiktorio, I love you. Autorka pisze o książce Pera Nilssona:
„Oto poznajemy Dawida i spędzamy z nim kilka dni, a dokładnie: od poniedziałku do piątku. Niby niewiele, a jednak wystarczy, by polubić tego szalonego chłopaka i niezależnie od tego, co zrobi, kibicować mu w walce o serce koleżanki z klasy. A jest za co trzymać kciuki, bo Dawid kompletnie nie wie, jak sprawić, by Milena go zauważyła. Próbuje wszystkiego: podryw na łobuza, na intelektualistę, ale też na chamskie odzywki i na prezenty. Ot, co…”
Więcej na qlturkowej stronie 🙂
7 września w The Sunday Times ukazała się recenzja angielskiego wydania „Piaskuna”. Autorka, Joan Smith, pisze: „Kepler’s plots are always thrilling, but The Sandman is one of the most hair-raising crime novels published this year”.
Bernadetta Darska tak napisała o „Piaskunie” w swojej recenzji na portalu Onet.pl:
„Jak zwykle w przypadku Larsa Keplera mamy do czynienia ze świetnym połączeniem znakomitego kryminału, mrocznego thrillera i intrygującej powieści psychologicznej. Fabuła skonstruowana przez autora (a właściwie autorów, bo Kepler to pseudonim pary szwedzkich pisarzy) to prawdziwy majstersztyk – trzyma w napięciu, rodzi niepokój, burzy ustalony porządek rozkładu sił między dobrem a złem, a także zaskakuje.”
Cieszę się, że „Piaskun” się podoba – to nie pierwsza pozytywna opinia, z jaką się zetknęłam. Autorzy zrobili kawał dobrej roboty, a mi udało się nie zepsuć efektu 🙂
